Ne büyük bir aptallık!
Oysa birçoğumuz mutluymuşçasına yaşıyoruz bu hayatı. Sürdürdüğümüz, yalnızca sahte, sıradan ve olanaksız bir yaşam! Sırf bu yüzden başka bir hayata kaçma hayalini o kadar çok kuruyoruz ki, sahip olduğumuz hayatı yaşamaya bile fırsat bulamıyoruz. Hem de günün birinde; herkesten ve her şeyden gideceğimizi bile bile yapıyoruz bunu...
Mutluluk dediğimiz şeyi neden başkalarında arıyoruz? Ya da neden bir nesnede? Zaten neden insan mutlu olmak için sebepler arar ki? Üzülmek için bir çok sebep bulabiliyorken, mutluluk için bulamamak neden bu kadar zor? Anlamsız!
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.