Nur ile el ele okula giderken "Anne, dünyada ne kadar çok farklı insan, farklı hayat var. Mesela şu camdan bakan teyze, ya da şu adam ne yaşıyor ne hissediyor, çok merak ediyorum." dedi. Gülümsedim hayran hayran aklımdan geçen bu düşüncelere. Empati dediğimiz şey böyle hissediliyor demek ki. Ben yaşlarda aklımdan neler geçirirdim hatırlamıyorum ama bir çocuğun söylediklerinden çok daha derini iç dünyasında saklı, artık bunu biliyorum. Kendi kendimize düşünmeye, sorular sormaya, iç sesimizle konuşmaya başladıkça yol aldığımızı bir de...
İnsan çocuklarla sohbet ettikçe ve derinliklerini gördükçe "Çocuk bunlar..." diye geçip gidemiyor. Yetişkin olmanın korumaktan geçtiğini anlıyor. Sorunların, masumiyetini, gülümsemesini, gözyaşlarını, merhametini, emptisini, değerlerini...
·
1 artı 1'leme
·36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.