Elif Bekdemir: İnsan kendisinin yoksulluğunu, yoksunluğunu bir zenginliğin görkemi yanında, bahtsızlığın büyük acısını bir mutluluk gösterisi karşısında daha büyük bir acıyla anlar.

İnsan kendisinin yoksulluğunu, yoksunluğunu bir zenginliğin görkemi yanında, bahtsızlığın büyük acısını bir mutluluk gösterisi karşısında daha büyük bir acıyla anlar.