Bir gemi üzerinde dengede kalıyorum. Öyle böyle yaşıyorum gün bitince emin olduğum tek şey yaşamış olduğum."ne fazlası var ne de eksiği"kendim ile çeliştiğim birden fazla olaya utanç duyuyor ve sanki hiç yaşanmamış gibi de yeni bir güne başlıyorum. İnsan belleğinin prensibi bu,faydası yoksa beyinden atar.Bundan korkuyorum bir gün beni de atacak olmasından çünkü biliyorum ki benliğimin varlığı sadece düşüncelerimi karıştırıyor. Varlığıma bir faydası olmayacak kadar değersiz kalıyor,bu da beni yelkeni olmayan bir gemi üzerinde sadece dengede kalmaya uğraştığım yaşama sürüklüyor o zaman yaşamın benim için kıymeti ne?
𝓔𝓵𝓲𝓯𝓮 𝓪𝓲𝓽...