Ayşe Duman
“Evrendeki her işleyişe bütünün bir parçası olarak bakmak, insanın kendi doğasını anlamaya bir adım daha yaklaştırır.” (s.47)
Kitapta da Ay’ın 28 günlük halinde kadın bedeninde meydana gelen döngüyü zihin ve ruh bütünlüğünü ihmal etmeden ele alıyor yazar. Ve bu 28 günlük döngüde yer alan farklı dönemlerin kadına yansımalarını çok nahif şekilde tarif ediyor.
Ayşe Hanım’ın kadının 28 günlük döngüsünü bir müzikale - senfoniye benzetmesi, yaratılışımızdaki mükemmel ahenge vurgu yapması, kadın bedeninde meydana gelen değişimleri bir yenilenme, olgunlaşma, aydınlanma olarak tarif etmesi çok hoşuma gitti. Kadınlığa dair pekçok şeyin yük, acı, ağrı olarak nitelenmesine öyle aşina olmuşuz ki şifa gibi geldi yazılanlar.
Bu tarz nitelemeleri bırakmak, fizyolojimizde meydana gelen tüm bu değişimleri anlamak, şefkatle yaklaşmak, coşku ve neşeyle karşılamak ise ;
kendi döngüsel ritmimizi duymaya çalışmaktan bu döngüyü evrendeki mükemmel ahengin bir parçası olarak görmekten, modernizmin kadına layık gördüğü var olma şeklini kabul etmemekten,
‘kendini ifade etme şekli’ olarak sunulsa da aslında kadının var olmasını daha çok engelleyen dijitale karşı tedbirli olmaktan,
kendi halimizde kalmaktan,
kelimelerimizi değiştirmekten,
kendini erkek üzerinden kurgulamaya ve erkeğin karşısında durmaya çalışmamaktan yani kendini var etmek için bir savaşa ve düşmana ihtiyacı olmadığını bilmekten,
kendi özüne ve bilgeliğine dayanmaktan geçiyor özetle.
Son olarak, kitabı okuduğumda oluşan ‘kadın olmak ne güzel’ hissini, her kadının her zaman hissetmesi temennisiyle...
