Hiç yara almamayı dilerdik hayatta ve üzülmeden büyümeyi, yaşlanmayı .Oysa o güzel
bahçeleri var eden şey; suyun uzak dağlardan inmesi, göğün gürlemesi, zamanın sabretmesi,
tohumun çatlaması ve toprağın yarılmasıdır.
Hepimizin ortak ve acı tecrübesi: İnsan yara
alarak büyüyendir.
Gökhan Ergür
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.