Yazar bu kitapta var olmanın kötülüğünden bahsediyor ve üreme karşıtlığı bir görüş benimsiyor. Aslında büyük bir hevesle başlasam da beklentilerimi karşılamadı ve okudukça çok sıkıldım. Öne sürülen argümanlar mantıklı değildi. İnsanın 1-2 saat yaşadığı açlığın bile var olmanın kötülüğünü beslediğini söylüyor. Bunun gibi çoğu fikri gerçek dışı ve saçma buldum. Ayrıca yazarın sorunu sadece insanlarla değil, yaşayan tüm canlılarla. Yani sadece insanların değil, yaşayan tüm canlıların da yok olmasını istiyor. Böylece acıya maruz kalan kimse olmayacak. Tabi kimse acı çekmesin ama yaşam dediğimiz şeyin tanımında bunlar varken, bu argümanlar çok absürt kalıyor.