Lou Andreas-Salomé her zaman merak ettiğim yazarlardan biriydi. Dönemin birçok ünlü ismini kendine hayran bırakan, Nietzche'nin evlilik teklifini reddeden, Freud'un 'korkunç bir zeka' diyerek bahsettiği, özgürlüğe olan tutkusuyla bilinen Salome, daha okuduğum bu ilk eserinde bile insanda bir etki bırakıyor. Kitabın yazarının kim olduğunu bilmesem de, Salome'nin hayatını az çok araştırmış biri olarak, bu kitabı onun yazdığını düşünürdüm sanırım. Yazdığı esere ruhunu koyduğunu hissettiriyor okurken.
Kısa ve akıcı olan bu kitabı, Adine'nin kuzeni Benno'ya olan aşkıyla başlıyor. Aşık olduğu adamla nişanlanan Adine, masallarda ki gibi dünyanın en mutlu insanına dönüşmüyor. Çünkü kendisinden çok farklı olan, disiplinli ve katı bir adamı sevdiği için bu aşk onu gittikçe kendi benliğinden uzaklaştırıyor. Adine, aşkı için bu fedakarlığı yapmayı deniyor. Annesi gibi kocasına hizmet edip gideceği bir hayat yaşamayı, sevdiği sanatla uğraşmayı bırakmayı, ortak noktaları olmayan nişanlısıyla bir uyum yakalamaya çalışmayı deniyor. Bütün bu çabası sadece daha çok hasta görünmesine sebep oluyor. Benno en sonunda onun böyle hasta ve mutsuz olmasıyla bu nişanı bozuyor. Adine ise Paris'e gidip sanatıyla ilgilenip kendi dünyasını kuruyor. Yıllar sonra eve döndüğünde ise herkesle kısa bir yüzleşme yaşıyor. Benno ona olan aşkını itiraf ediyor. Ve zamanında Adine'nin aşkının, Adine'ye nasıl kapana kısılmış hissettirdiğini gördüğü için ondan vazgeçtiğini anlatıyor. Neden bilmiyorum ama en çok Benno ve Adine'nin yüzleşme sahnesi etkilemişti beni.
"Zamanla seni niçin kaybettiğimi anladım: Senin neyin eksikliğini çektiğini göremediğim için, senin içindeki güçlü ve sağlıklı olan yanı yanlış anladığım için; sen gelişimin engellendiği için, kendini sanatsal anlamda ifade edebilecek durumda olmadığın için hastalıklı görünüyordun.."
"Kabullendiğin ve bana uyum gösterdiğin için hatalıydın, benim budalaca mükemmeliyetçiliğime eleştirmeden inandığın için ve tutkuyla boyun eğdiğin için hatalıydın. Beni kendi üstünde değil de yanında görmüş olsaydın yeterdi; ah, öyle yukarılarda göreceğine kendinden aşağıda görsen bile daha iyiydi."
Beni asıl düşündüren şey aşkın insanlarda ki farklı etkisi oldu. Adine aşkı için ruhunu besleyen özgürlüğünden vazgeçti. Nişanlısı ne diyorsa onu uygulayan bir kadına dönüşmeye çalıştı. Kendi benliğinden uzaklaştı ve gittikçe soldu. Aşkı geride bıraktığında tekrar kendini buldu ve kendine yeni bir dünya kurdu. Benno aşkı için ondan vazgeçerek ona özgürlüğünü verdi. Onu kaybedince ise kendinde ki eksik yanları görmeye başladı ve yıllar sonra karşılaştıklarında Adine'nin bile şaşıracağı bir değişim yaşadı karakterinde. Bir diğer etkileyici şey ise anne kız arasında ki kuşak çatışmasıydı. Birbirlerini seven ama birbirlerini anlamayan birçok anne kızdan biriydiler. Kitabı keşke biraz daha uzun olsaymış diyerek bitirdim. Okuması keyifli, güzel bir eserdi.
ArayışlarLou Andreas-Salomé · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20218,4bin okunma
··
1 artı 1'leme
·
103 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
