Böyle Buyurdu Zerdüşt'e başladığımın ikinci günü Nietzsche hakkında karara varmıştım bile.Nietzsche çıldıracak denli güçsüz biriydi, oysa bu dünyada temel olan aklını yitirmemekti. Daha sonra yaşamımın ana ilkesi haline gelen bu düşünceler, ilk vecizemin çekirdeğini oluşturdu: "Bir deliyle aramdaki tek fark benim deli olmamamdır.". Nietzsche'yi özümleyip sindirmek üç günümü aldı. Bu ziyafetten sonra filozofun kişiliğinden geriye tek bir şey kaldı benim için: Bıyığı. Daha sonra Federico Garcia Lorca, Hitler'in bıyığından etkilenerek: "Bıyık, insan yüzünün trajik sabitidir" diyecekti. Bıyık konusunda bile Nietzsche'yi geride bırakacaktım! Benim ki Wagner müziğinin ağırlığı ve pusuyla sarkmış, felaket habercisi, iç karartan bir bıyık olmayacaktı. Asla! İnce, emperyalist, ultra-rasyonalist ve dikey gizemcilik, dikey İspanyol sendikalislleri gibi cennete doğru uzanan bir bıyık olacaktı.
Pdf
·
107 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.