1.5 ay beni oyalayan depresyona sokan o kitap; Bu kitaptan önce Orhan Pamuk’tan Masumiyet Müzesi’ni okumuş ve beğenmiştim. Ancak Kara Kitap bana biraz farklı geldi. Bu kitap sayesinde Postmodernizmi sevmediğimi anladım diyebilirim. Modernizmde söylenen şeyi anlamak için belli bir bilgi birikimi gerekir, söylenmek istenen şeyi anlamak için onun üzerinde düşünmek lazımdır. Postmodernizmde ise söylenen şey zaten genelde anlaşılmazdır ve anlatma gibi bir gayesi yoktur. Bu kitap da tam olarak öyleydi. Konu bütünlüğü bakımından da karışıktı. Konusu özetle Avukat olan Galip’in evlendiği amca kızı Rüya’nın ve onun ağabeyi olan köşe yazarı Celal’in bir gün ortadan kaybolmasıyla ve Galip’in onları aramasıyla ilgili. Aynı zamanda İstanbul sokakları, apartmanları ve semtlerini de çokça anlatıyor. Bir bölümde Galip’in onları aramasını okurken diğer bölümde Celal’in bir köşe yazısını okuyorsunuz. Köşe yazılarının bazıları gerçekten çok güzeldi ama bir köşe yazısı bir öykü şeklinde olması bence insanın dağıtıyordu ve kitaptan kopartıyordu. Tasavvuftan, tarihe, İstanbul sokaklarına, hayat hikayelerine dair pek çok konuyu da içinde barındırıyor. Ama okurken size bir depresyon havası ve iç sıkıntısı da veriyor. Sonuna doğru beni biraz heyecanlandırmış olsa da sindirilerek okunması gereken ve herkesin de fazla beğenmeyeceğini düşündüğüm bir kitap.

Kara KitapOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20229,1bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif