Bir bir söndürüyorum hayallerimi bir küllükte
İzmaritten duman yerine
Kan akıyor
Ciğerime dolan
Karbon gazı değil mesela
Sanırsam
Umudun göz yaşları
O yüzden
Ne ben bırakabilirim bu zıkkımı
Ne de o beni
Uyu çocuk!
İyi biri olursan şirinleri değil
Ama
Gargameli de görmen muamma
Lakin
En azından
Rüyalarında belki
Paslı bir makasla delinmez yüreğin…!