Yunus Emre ÖKSÜZ: kaybolmuş bir ruhun sızısı bu hissettiğim karanlıktayım, gecenin üç çeyreği gibi aitsizim parelenmiş umutlarım, çok acınası ve hala sensizim göğsündeki acının manevisi yanmış bir ağacın çıplaklığıyla karşındayım, dikilmişim tek bir ışık hüzmesi dahi yok pencerenin ardında o kadar yoksunumki nurundan karanlıkta silüetini yaratmak ne de kolay bir vücuda sığmayan bu hislerim, parçalanarak yüz tutmuş yayılmaya ama hala herkesleşmiş gibiyim, nefret duyduğum bu hissiyatla çokça uğraştım sesimi duyurmak için kanlar içinde kaldı ağzım, dilim, tanıklık ettiğin her zerre içim anlayabilmendi beni tek tesellim ki büyüktü ümidim olmadı, ince ince sessizleştim, içerime doğru biriktim en yalnız safhasındayken bu zifiri gecenin bir "Ben" oldum "Sen"den mütevellit şairimsin, şiirinim... Yunus Emre Öksüz

kaybolmuş bir ruhun sızısı bu hissettiğim karanlıktayım, gecenin üç çeyreği gibi aitsizim parelenmiş umutlarım, çok acınası ve hala sensizim göğsündeki acının manevisi yanmış bir ağacın çıplaklığıyla karşındayım, dikilmişim tek bir ışık hüzmesi dahi yok pencerenin ardında o kadar yoksunumki nurundan karanlıkta silüetini yaratmak ne de kolay bir vücuda sığmayan bu hislerim, parçalanarak yüz tutmuş yayılmaya ama hala herkesleşmiş gibiyim, nefret duyduğum bu hissiyatla çokça uğraştım sesimi duyurmak için kanlar içinde kaldı ağzım, dilim, tanıklık ettiğin her zerre içim anlayabilmendi beni tek tesellim ki büyüktü ümidim olmadı, ince ince sessizleştim, içerime doğru biriktim en yalnız safhasındayken bu zifiri gecenin bir "Ben" oldum "Sen"den mütevellit şairimsin, şiirinim... Yunus Emre Öksüz

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yunus Emre ÖKSÜZ