Kardaşlarım serinin ikinici kitabını bitirmiş bulunmaktayım, ara vermeden okumaya devam ediyorum. Çünküleyim ki Yaşar Kemal’in betimlemeleri, zengin anadolu lehçesinin kullanımı aşırı keyif veriyor.
Kitabın genelinde ilk kitaptaki aktif çatışmadan, eşkıyalıktan ziyade İnce Memed’in daha durgun, umutsuz, kaş yapayım derken göz çıkarmak misali
