İnsanların arasından süzülürken ellerini göğsünde bitiştirip kimseye kaptırmamak için beni kalbine yaslıyorsun. Uykundaki taşı kavrarkenki gibi güven dolu ellerin. Bu hallerini çok seviyorum, çok. Ruhunu elinden kaçırmaktan korkan yaban insanların masum ürküntüsü var sende. Cahilliğin göz kamaştırıcı. Kalabalığa alıştıkça meraktan yorgun düşmüş gözlerin küçülmeye başlıyor. Işık geçmiyor gözbebeklerinden. Bütün neşeli yüzler birbirine benzediğinden mi ne, aynı görüntüye baka baka dinlenmeye başlıyorsun. O zaman pembeleşiyor yanakların. İçlerinden biri olmak duygusu hoşuna gidiyor. Görünmezleşiyor, ötekilerin gözünde yok oluyorsun. Olduğuna inandığın ile gerçekte olduğun sen arasındaki derin uçurum şölenlerde kapanıyor. Şu an, geçmişte erimeye başlayan şimdiki zaman hükmünü yitiriyor birden.
Sayfa 152 - EpubKitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.