Dinler Adem ve Havva'nın yasak elmayı yedikleri için cennetten kovulduğunu söyler. Efsane insana şunu der gibidir aslında: Sana bü tün bir cenneti versek bile sen bir elma fazlasını istersin. İnsan ruhu nun en temel eğilimine, tamahkarlığa işaret eden bu efsane insanın bu dünyada vazgeçmeyi becerdiği ölçüde yeniden cennete kavuşacağını müjdeler. Acaba?
Psikanalizse yitirilmiş cennetle vaat edilmiş cennet arasındaki suçlu insana ne yitirilmiş ne de vaat edilmiş bir cennet olmadığını söyler. Ama insan gene de vazgeçmek zorundadır. Çünkü isterse vazgeçmesin! Varoluşçularsa kendini dünyaya atılmış olarak bulan insanın esas sorununun seçmek ve bunun doğurduğu sıkıntı olduğunu söyleyecektir. Oysa psikanalize göre esas sorun seçmek değil vazgeç mektir. Ve bu durumdaki insanın kökensel değilse de olgun durumu sıkıntı değil çaresizlik ve üzüntüdür, depresif durumdur. Ama psika nalitik vazgeçme insanın kendi vahşi esasını reddetmek, inkar etmek ya da bastırmak anlamına da gelmez. Tam tersine insanın kendi hay vanİ özelliklerini görmesi, kabul etmesi yoluyla onlar karşısında bir mesafe alması, kendinde ve başkasında insani olan hiçbir şeyi inkar etmeden, bastırmadan, farkında olarak ama belli bir mesafeden kont rol ederek yaşaması gerektiğini söyler.
Sayfa 43
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.