içimi dökmek istediğim insanların sözlerini,gülüşlerini, bakışlarını hatırlıyordum, her şeyi en kötü şekilde tasarlıyordum, “herkes gibi olma” özentiliğimle öç alırcasına dalga geçiyordum-ve bir anda kahkahalarımın ortasında umutsuzluğa düşüyor, anlamsızlık batağına saplanıyordum ve sonra daha önce de olduğu gibi, delicesine bir o yana bir bu yana savruluyordum.Bu türden bezdirici ve boş talimlerle geçiyordu günler.Peki, lütfen artık söyleyin bana, böyle bir adam ne işe yarar? Neden bunlar benim başıma geldi? Boşu boşuna kendimi yiyip bitirmemin sebebi neydi – kim bilir? Kim söyleyebilir?