Bazı tesadüflere anlamlar yüklüyoruz ama belki de tesadüf dediğimiz şeyler bizim anlayamayacağımız güçlerin, enerjilerin - artık ne dersen- kontrolünde oluveren şeyler. Anneannemin incir ağacının bu yaz kuruması belki hiç tesadüf değil. Belki onunla birlikte göç etmeyi seçen ağacın ta kendisi. Yıllardır kitaplığımda duran bu kitabı şimdi okumam da belki tesadüf değil. Bilmemek, bize sığınmacı olarak gittikleri ülkelerden vatanları Prag’ı ziyaretlerinde karşılaşan İrena ve Josef’in hikâyesini anlatıyor. Aidiyet ve yabancılaşma izleklerini takip eden roman bireysel ve ilişkisel anlamda bellek, unutuş ve değişim üzerine kurulu. Ait olduğumuz yerin, yuvanın, memleketin, kişilerin, bildiğimizin aynı kalamaması gidenin, dönenin değişiminin, ayrı geçirilen zamanın, büyümenin, olgunlaşmanın, gittiğin yerlere uyum sağlayabilme ihtiyacının, temas ettiklerinin farklılaşmasının, yolun, yolculuğun kaçınılmaz sonucu. Kalan da eksilenlerin ve kendi hikâyesinin içinde dönüşüyor. Bazen de aynı kalması yabancılaştırıyor. Ama hepsini kabul ediyorum Can, tüm ihtimaller insana dair, hayata dair. Olmayana, eksik olana, can acıtana temasın çok olanın da kıymetini, şansını daha çok hissettiriyor. Nereye gidersen git, ne kadar uzağa gidersen git, ne kadar uzun gidersen git, ne yaşarsan yaşa ve nasıl dönersen dön biz aynı sevgiyle, heyecanla ve mutlulukla seni karşılayacağız, bunu hiç unutma. Yüzyıl görmesen devirecek gibi sarılacağın ve aidiyetinin hiç sarsılmayacağı insanlar, adresler, şeyler oluyor. Bizim için, tüm ailemiz için anneannem ait olduğumuz candı, yuvaydı. Çok şanslıydık ve hâlâ öyleyiz. Umarım ebeveynlerin olarak sen de bizim için böyle hissedersin, hissettirebiliriz. Sana verebileceklerimizin en kıymetlisi olur. Dilerim olur.

BilmemekMilan Kundera · Can Yayınları · 20141,577 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.