"Aziz arkadaşlar! Sizin görevinizin ne kadar ağır olduğunu bilirim. Ücra köylerde ne kadar güçlükle çalıştığınızı ve emeğinizin ahali tarafından takdir edilmediğini de biliyorum. Maddi durumunuzun kötü olduğunu biliyorum. Fakat ne yapalım? Asla hatırınızdan çıkarmayınız ki biz milleti uyandırmak için giriştiğimiz bu büyük işin henüz başlangıcındayız. Biz yeni eğitim ordusunun önderleriyiz. Milletin cehaleti ile mücadele ederken, bütün ağır yükleri sırtımızda taşımaya mecburuz. Burada ilk zamanlarda belki bizi takdirle karşılamayacaklardır. Fedakârlıklar yapacağız, içimizden kurbanlar vereceğiz. Bu zaruridir ve kaçınılmazdır.
Ben sizi fedakârlığa davet ediyorum. Yalnız kendini feda etmeye hazır olanları çağırıyorum. Afedersiniz. Açıkça söylemek istiyorum. Her meslekte olduğu gibi öğretmenler arasında da mesleğe yabancı olan pek çok kimse vardır. Bunlar meslekte zanaatçı bile değildir. Bunlar öğretmenlik mesleğini hakir gören gündelikçilerdir. Böylelerine dostane nasihat ederim. Öğretmenliği terk etsinler. Kendilerine başka bir meslek arasınlar. Gitsinler, tüccar ya da kâtip olsunlar. Çok diri ruhlu insanların işgal etmesi gereken mevkileri başkalarına bıraksınlar.
İşte benim ricam üzerine memleketimizin en büyük âlimleri size beşer altışar konferans vermeyi kabul ettiler. Onların ilimlerinden faydalanınız. Daha sonra okullarınıza döndüğünüz zaman siz de kendi talebenize ilim aşkını aşılayınız."
Sayfa 45 - Palet yayınları, Çev: Ali Haydar TanerKitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.