Ben Garip Bir Pişmaniye
( Her gün öğrencilerimden bir şiir)
Aslında her mizahda bir dram bir trajedi vardır hissedebiline
Yaşlı, genç, zayıf ve şişman.
Bunu bir yiyen bir de yemeyen pişman...
Emek ve fedakarlık ister işte bunu gerektirir zaman,
Bu çile zorludur bu ateş harlı bu yol çok yaman...
Erittiler zavallı şekeri bir mum gibi,
Yağı koydular cızladı o garip yüreğim gibi.
Olmuştum sanki hapisten tahliye olan bir mahkum gibi....
Ama çilem daha bitmemiş ki, çekmeye başladılar kulağımı, bir masum çocuk gibi.
Ah sormayın dostlar, ne kadar pişmanım.
Ne arayanım var ne de soranım.
Dostlar ben kim miyim, bir garip pişmaniye.
İnsanoğlu sana afiyet olsun, bir tabakta beni ye...
MA
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.