Kabil. Bir çok ülkede tartışmalara neden olan 
José Saramago romanının neden bu kadar çok konuşulduğunu anlamak güç değil. Öyle ki incelemeye “bu kitabı okurken, dini hassasiyetlerinizi” bir kenara bırakmalısınız diyerek başlamalıyım. İnsanlığın varoluşunun tüm kutsal metinlerde ki başlangıcına değinerek yola koyulan roman, Ademden olma Havva’dan doğma Habil ve Kabil ile sonrasında kardeş katili kabilin eline sazı vererek anlatıma devam ediyor. İnsana özgü bir çok duygunun işlendiği roman da, Sodom, Gomore, Nuhun gemisi, Babil’in kulesi, Lilith, Hz İbrahim ve şeytan dahil bir çok karakter, ve mekanla karşılaşacaksınız. Kabille çıkacağınız yolculukta onunla birlikte aslında içten içten “nasıl olur?” diye sorduğunuz bir çok soruya sizde cevap arayacaksınız. Romanda “Efendi” olarak bahsedilen “Yaratıcı, Tanrı, Allah” tasviri normalde bir çok ideoloji, inanış, kendine özgü yaşayış biçimlerine tarafsız bakmaya çalışan beni rahatsız etti diyebilirim. Öyle ki “ Efendinin ön görüsüzlüğü apaçık ortadadır; çünkü bu meyvenin yenmesini gerçekten istemiş olsaydı çare basitti; ağacı hiç dikmemesi, başka yere yerleştirmesi veyahut dikenli tellerden bir çitle etrafını çevirmesi yeterli olurdu.” ifadesi anlatım olarak mantıklı olsa da islam inancına göre ağacın orda oluşunun ve yasaklı meyveyi yiyip yememenin Ademle Havva’nın imtihanı olduğunu düşünürsek yaratıcı üzerinden kalem oynatılan bu alaycı tavır, benim pek de hoşuma gitmedi. Genel hatlarıyla okurken akıcı, düşündürücü olan 
Kabil ‘i maalesef sadece bu sebeple bile eleştirebilirim. İslam dahil bütün inanç sistemlerini ve kutsalları alaycı bir ifade ile söze, davranışa, kaleme almayı ben tasvip etmiyorum. Herkesin hayatına, inancına, kutsallarına kimsenin karışmadığı güzel bir dünya dilerim :) Keyifli olsun, verimli olsun ..
·
1 artı 1'leme
·92 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.