Ayaklarımızın altındaki toprağa sevgi ile basarak ilerliyoruz. Fakat sessizce yürürken aklımıza yine birçok soru geliyor. Bulduğumuz şey, kendi başına olmanın çürümüşlüğüyse insan bu çürümüşlükten başka ne dileyebilir ki? Bu büyük ve kötü yalnızlıksa, iyi olan nedir, kötü olan ne? Çokluktan gelen her şey iyidir. Teklikten gelen her şeyse kötü. İlk nefesi aldığımızdan beri bize öğretilen şeyler bunlar. Biz bu kaideyi bozduk ama bir an olsun şüpheyle düşmedik. Halbuki şimdi, ormanın içerisinde yürürken şüphe etmeyi öğreniyoruz. İnsanlara, bütün kardeşlerinin iyiliği için çalışmaktan başka bir hayat yoktur. Fakat biz, kardeşlerimiz için çalışırken yaşamıyorduk, sadece yoruluyorduk.
Sayfa 82Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.