Eser, yaşlı bir bilge ile genç bir adamın karşılıklı konuşmaları üzerinden “insan nedir?” sorusuna yorumlarla ve karşı çıkışlarla cevap arıyor. Bu kitap ilk basıldığında sadece 250 nüsha basılmış, çünkü yazar bu kitabın çok fazla eleştirileceğinden korkmuş. Bu kitapta savunduğu fikirleri vaktiyle savunduğu zaman "insanlığın haysiyetini çalmak" ile suçlanmış, yazar ise insanın zaten sahip olmadığı bir şeyi, onun elinden alamayacağını söylemiş. Eser yüz sayfaydı ama dönüp dönüp çoğu cümleyi baştan okudum.
Kitabın özet cümlesi olarak“ fedakarlıkların, iyiliklerin amacı sevilmek; sevilmenin istenmesinin sebebi ruh ve arzuları, istekleri tatmin etmek” derdim.