Çok etkilendiğim , başucu kitabı olabilecek bir eserdi. Benim için Küçük Prens, İnsan Neyle Yaşar, Ermiş ayarında açıp açıp okuyabileceğim bir kitap. O koca koca egolarımızı yazar öyle güzel söndürüyor ki...
Kısaca bahsetmek gerekirse; insanın hiç bir düşünceyi kendi üretmediğini, dış etkenlerden etkilenerek fikir geliştirdiğini, içimizde bir efendi olduğunu (sanırım İslamiyette nefs denen şeyden bahsediyor); herşeyi onu memnun etmek için yaptığımızı, tek düşünen varlık olmadığımızı; hayvanların da düşündüğünü, sadece bizim daha nitelikli düşündüğümüzü ispatlarla örneklerle anlatıyor. Kocaman evrende bir toz olduğumuzu ama seçilmiş tür olduğumuzu düşünerek nasıl aptallık yaptığımızı yüzümüze vuruyor yazar. Çok etkileyici...
Kitapla ve sevgiyle...