Bilinçli yalnızlık, yaratıcı yalnızlık halini aldığında bambaşka bir yaşam deneyimi elde edilir. Yaratıcı yalnızlık çok özeldir. İçinde dinginleşme, dinlenme, derin düşünme, üretme, yaratma ve ilham barındırır.
Düşünsenize Dostoyevski evine hiç girmeyen bir adam olsaydı, yoğun bir iş hayatı olsaydı, gecesi gündüzü kalabalık geçseydi, gündüz toplantılar akşam partiler... Dinlenmek için beş dakika bile ayıramıyor kendine, tam bir işkolik, gerçek bir sosyal kelebek, telefonları hiç susmuyor, sürekli internette içerik üretiyor, paylaşımlar yapıyor, videolar çekiyor, sizce Suç ve Ceza ne ara ve neden yazılacaktı ki? Karamazov Kardeşler'i kim düşünecekti? Ecinniler kimin aklına gelecekti?
Bütün bu büyük eserler, derin bir düşünmenin, yalnızlığa çekilmenin, içe dönmenin ve yaratım sürecinde stres yapmadan acele etmeden durabilmenin, bu süreci yönetebilmenin bir sonucu değil mi?
Tatilden dönmek bilmeyen bir Kafka, dünya seyahatine çıkmış bir Mozart, Cihangir'de kafe açmış sabah akşam mekândan çıkmayan bir Tesla bu dünyaya ne bırakabilirdi? Üretmek için. düşünmek için, sorgulamak için durmayı ve yalnız kalmayı akıl etmemiş bütün bu isimler günlük hayatın koşturması içindeyken ne üreteceklerdi, ne yazacaklardı, neyi dert edeceklerdi kendilerine?
·
223 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.