Kafka'nın içinde ne fırtınalar koptuğunu asla anlamayan babasına yazdığı sitem dolu bir mektup... Babasının ona uyguladığı psikolojik şiddetin onun ruhunu nasıl yaraladığını, ruhunun çok derinlerinde nasıl yaralar açtığını okurken üzülmemek elde değil. Aslında belki de yaptığının çok doğru olduğunu düşünen bir ebeveyn ya da aileden gelme geleneksel bir figür diye de düşünülebilir. Ama her ne olursa olsun evladını böyle yermek, devamlı aşağılamak, her kararını sorgulamak, asla ona hareket edeceği bir alan bırakmamak.... İşte bunun sonucunda da Kafka kendini yazarak ifade ediyor. Ama ne yazık ki ölümünden sonra bile fikirlerine saygı duyulmuyor. Asla kitaplaştırılmasını istemediği tüm yazıları kitaplaştırılıyor ve okura sunuluyor. Burda bile hayat ona saygı duymuyor aslında. Nerden bakarsanız bakın bu kadar kıymetli bir yazarın bu kadar aciz durumda görünmesi beni bile çok yaraladı... Çok zayıf olması sebepli kendini çok kötü hissedip, nişanlansa da asla evlenememesi sebepli de kendini çok sorgulayan yazar belki de ruhunu derinden etkileyen bu sebepler kaynaklı hayata gözlerini çok genç yaşta yummuş... Kafka okumayı seviyorum. Ama o ümitsiz ve mutsuz Kafka da insanı bazen kendinden uzaklaştırıyor.... Fazla dramatik ve melankolik maalesef ki!

Babaya MektupFranz Kafka · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202240,3bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

91 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berivan Çelik Duyuran