Canım Aliye, Ruhum Filiz... Sabahattin Ali'nin nasıl bir eş, nasıl bir baba olduğunu okumak hem heyecan verici hem de bana biraz yazara ihanet gibi geldi açıkçası. "Bu kadar uç nokta romantik bir sevgili ve eş nasıl o kadar karamsar yazılar yazabilir?" Sorusu zihnimde döndü durdu her mektubun satır arasında. Peki 1940larda eşya alırken eşinin fikrini sorması inceliği, şimdilerde normal gelen bir davranış döneminde değerlendirildiğinde aslında çağının ötesinde olması değil de nedir peki? Bir de Aliye'ye yağdırdığı talimatlar var şu noktada çok ince buldum okuduğumda uine çağında değerlendirildiğinde bir kadının sosyal hayatta var olmasını isteyen bir tavır. Bu noktaları cımbızladığımızda her şey 10/10 #alıntı "Fikirlerimi, gayeleri seninle paylaşmak, doğru bulduğumuz şeylere beraber inanmak istiyorum." Ancak tüm mektuplarda benim içimi daraltan bir nokta var, sevgisi mi sevgisini ifade ediş şekli mi emin olamadığım bir bağımlılık var. Bağlılığın ötesine geçen bunaltıcı ifadeler. Bir de yarım insan olmak ve eşiyle tamamlanmak fikri belki 2024'ten bakınca itici geliyor olabilir ama benim için itici olduğu gerçeğini sevimliliğe dönüştürmez. Son olarak da mektuplarında Aliye ile ilgili planları var. Dil öğrenelim, beraber kitap okuyalım. Keşke Aliye Hanım'ın cevaplarını da okuyabilseydik aynı anda. Tek taraftan bakınca manipülatif bir karakter ortaya çıkıyor çünkü. "Sen benim yarım kalan tarafımı ikmal edeceksin." Ya da ben fazlaca romantizim insanı değilim ve özgürlüğe birey olmaya herkesten bir tık daha fazla kafa yoruyorum. Emin değilim. En nihayetinde bir yazarın yazarlık kariyerinin ötesine bir bakış açısı sunan, bununla birlikte yazarın kaleminden değil yüreğinden çıkan mektuplar.

Canım Aliye, Ruhum FilizSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 202024,3bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.