Sabah sekiz akşam beş, bir masa başında, hiç değil. Doğanın bir planı vardır elbet. Ama bu plan emeklilik değil. Bir sahil kasabasına yerleşmek mi? Ne diye! Bir bahçe neyine yetmesin? Şimdilerde bu gibi kelimelerle konuşuyor: yetmek, idare etmek, ay sonuna yetirmek, cumaya iş yetiştirmek, otobüse yetişmek, kendi kendine yetmek. Ve hep eklemek ucu ucuna. Parayı, zamanı, kendini... Tüm olmak'ların içinde bunu mu olmak? Bu kadar yalnız olmak bir de!
Sayfa 47
·
121 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.