Yara kapanmadı, sadece çürüyor
Gözümün kesmediği,
Aşılması gereken bir ırmak gibiydi
Her akşam eve dönmek
Kabullendikçe biraz daha mağlup olanların
Birbirlerini teselli etmelerinin arasından geçerken
En çok orada
Uzak durdum kendimden
İş işten geçince anladım
Tehlikeli bir merhametin başımıza açtığı belaları
Bana
Sonu gelmeyen bir sallantı gibi davranan
Bu dalgınlık
Yaşıyorum zannet diye gözlerimi
Kıpırdatmayı gösterdi
Nereye döküldüğüm konusuna gelince
Kederli ve sigara yakmayı gerektiren bir konudur bu
Ben aşktan bahsedince şaşıran
Ve şaşırdığını gizleyenlerin
Buruşuk yüzlerine
Sadık kalmayı öğrettim
Yanımızda
Günahı yokken bağışlanmayı dileyen
Bir çocuğun elleri.
İşte o zaman en çok o ellerden utandım
Dünya
Haksızken haklı durumuna düşenlerin olmaya
Devam ederken
Burada bir kin var kimin olduğu belirsiz
Bir şeyim yanlıştı, her şeyim yanlış sayıldı
Mahvolmakla ünleniyorum gitgide;
Bu büyük bir cüret
Vuruldum alnımdan kan başkasından aksın
Söyle gece
Benim bu zarif isteğimi kim, neden
Yanlış anlasın
Bülent Parlak
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.