Aslında, zihnimin içinde kalıcı yaralar bırakan, korkuya bile yabancılaştığım, derin ve bitmek bilmeyen, hastalıklı bir hale düşmüştüm. Bu adada katlanılan bu ızdıraplarla dolu karmaşayı gördükten sonra, bu dünyanın aklı başında olduğuna dair inancımı kaybettiğimi itiraf etmeliyim. Kör bir kader, devasa, acımasız bir mekanizma, yaşamın malzemesini kesip yeniden biçimlendirir gibiydi ve ben, araştırma tutkusuyla Moreau, içki tutkusuyla Montgomery ve içgüdüleri ve zihinsel yetersizlikleri ile Hayvan Halkı, bu makinenin bitip tükenmek bilmeyen çarklarının sonsuz karmaşıklığı içinde kaçınılmaz bir şekilde, acımasızca parçalanıp eziliyorduk. Ama bu durum öyle birdenbire olmamıştı...
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.