Hepimiz kendi oyunumuzun başrol oyuncularıyız. Oyun; doğduğumuz andan itibaren başlar ve ölene kadar devam eder. Öldükten sonra da geride bıraktıklarımız ile yaşatırız oyunumuzu. Bu bıraktıklarımız ya cehennemi yaşatır ya da cenneti. Hayatta kendimizi hep yalnız hissederiz oysa doğduğumuz anda dahi yalnız değiliz. Sonrasında hayatta yaşadıklarımız ya da bize yaşatılanlar bu oyunun içerisinde bir acı ya da sevinç olarak kalır. En masum anlarımız bebeklik anlarımızdır. Sonrasında zihin anlamaya başladıkça çocuk oldukça acı ve sevinçlerimiz bir dosya gibi zihnimize işlenir. Sonrasında hayatımız inandıklarımız ile şekillenir. Eğer inandıklarımızı doğru şekillendirirsek, doğru bir düşe inanıp bizim o anda doğrusu bu olduğuna inandığımızı düşündürürse hiç tereddüt etmeden devam etmeliyiz. Oyunu sevinç ile bitirmek bizim elimizde. Bu sebeple insan kurban olduğuna değil benim oluşum bu diyerekten kendine inandırılan kimlikten çıkmalı kendi kimliğini devam ettirmeli. Ne istiyorsa onu kendi isteyerek yaşamalı. Hayat bir yolculuktan ibaret seyir de bunu gösteriyor. Eğer seçimlerini doğru yaparsan kendi gerçeğini keşfedilirsen o zaman dönüşümü başlatmış olursun. Seyir kitabında Mina’nın kendini bulma ve gerçekleştirme hikayesi beni derinden etkiledi diyebilirim. Her satırda kendimden bir parça ben buldum. An’da kalmamız gerektiğini kötüyü değil iyiyi düşünmemiz gerektiğini çok güzel bir dille anlatmış. Kendini bulmak isteyen herkes bu kitabı okumalı.

SeyirPiraye · Mona Yayıncılık · 20219,7bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gözde Nur Ünal