Gözde Nur Ünal
@gzdnr_unl
İktisat
Ordu Üniversitesi
14 Haziran 1995
153 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Mesaj istek kutusundaki mesajlara toplu bir cevap yazma gereksinimi duydum sonradan engellemek istemediğim için buradan yazıyorum.
Şu an okuduğum kitap “Seyir” kitabı o yüzden seyir kitabını okudum mu diye sormayın lütfen. Okuduğum kitabı tavsiye ederim. Şu ana kadar okuduğum yere kadar beğendim tüm yerleri paylaştım bu da insanın kendini kitap da bulduğunu gösterir. Akıcı bir kitap ağır bir dili yok.
Simyacı kitabından memnun olup olmadığım sorulmuş çok severek okuduğum bir kitap eğer kendinizde bir şey eksik hissediyorsanız ya da bir bataklığın içinde görüyorsanız kendinizi bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Çünkü insan hayallerin ne için var olduğunu dünyanın yaşadığın ve doğduğun yerden ibaret olmadığını öğrenmeye açık insanın bir yere bağlı kalamayacağını gösteriyor.
Son olarak da topluca “Merhaba” diyen herkese merhaba diyorum.
Her insanının bir hikayesi vardır; acısıyla, tatlısıyla bazen o hikaye acıysa ikayesini içine atar ve birikir, birikir ve içinde zehir olur. O hikayeyi bazen kendisiyle baş başa kalarak atlatır ya da birisiyle dertleşmek ister.
Bu sebepten insanları gözlemlemeyi çok seviyorum. Çünkü; her insanın yüzünde farklı bir hikaye vardır onu görürsün bazen bunu bir deniz kenarına oturup gelenleri geçenleri izlerken bazen de oturduğun bir mekan da görürsün. Bugün de kendimle baş başa kaldım. Hem kendi hikayemi deniz ile paylaştım. Hem de çevrem de gözlemlediğim insanların hikayelerine baktım. Kimisi o acılarını koşarak kimisi oturup bir yerlere bakarak kimisi de gökyüzüne bakarak paylaşıyor. Ben de kendi hikayemi içimdeki zehirli deniz ile paylaştım. O kadar acı vermiş ki göz yaşlarım daha da fazla kıyıya vurdu.
Her insanının bir hikayesi vardır; acısıyla, tatlısıyla bazen o hikaye acıysa ikayesini içine atar ve birikir, birikir ve içinde zehir olur. O hikayeyi bazen kendisiyle baş başa kalarak atlatır ya da birisiyle dertleşmek ister.
Bu sebepten insanları gözlemlemeyi çok seviyorum. Çünkü; her insanın yüzünde farklı bir hikaye vardır onu görürsün bazen bunu bir deniz kenarına oturup gelenleri geçenleri izlerken bazen de oturduğun bir mekan da görürsün. Bugün de kendimle baş başa kaldım. Hem kendi hikayemi deniz ile paylaştım. Hem de çevrem de gözlemlediğim insanların hikayelerine baktım. Kimisi o acılarını koşarak kimisi oturup bir yerlere bakarak kimisi de gökyüzüne bakarak paylaşıyor. Ben de kendi hikayemi içimdeki zehirli deniz ile paylaştım. O kadar acı vermiş ki göz yaşlarım daha da fazla kıyıya vurdu.
Okur Takip Önerileri
Hani durup dururken dinlediğim bir şarkı, seni de ağlatıyor mu?
Belki de mutluluk sadece hayal edilesi bir şeydi. Ben de sadece hayalini kuruyordum.
“Yok artık!” diye şaşırdığım herkes… “YOK, artık!”
Öğrendim ki iki şeyi asla terk edemezmişsin. Biri zihnindeki anıları, diğeri kalbindeki yaraları…
Ama… İnsanın aşamayacağı tek yol, hasret oluyormuş.
Adı Kader… Adını bilip de koymadım ama dua edip de koydum. Kaderim, en büyük yaşama sebebim oldu. Kader, benim kaderimi yaşamayacak Efe… O mutlu olacak, çok mutlu!
Geçmiyordu içimdeki patlak veren kasırga, geçmiyordu yüreğime vuran acı, dinmiyordu kendime olan nefretim.
Ben babama hasret kalmışım, baba sevgisine, sorgusuz sualsiz kollamasına ve gözetmesine.
Özgürlük için gökyüzümün sahibi olmak istedim… Bana pay olarak düşen, yüzümü yıkayan yağmur oldu.
Aslını gizleyemez insan, yüzüne taktığı maskelerle… Bilmez ama kendini kandırır, Allah’ı değil… İster istemez dilimin ucuna tutunuyor umutsuzluklarım…
Maskeler var her insanın yüzünde… Kimi gülen, kimi ağlayan, kimi Pollyanna misali oynayan Benim maskemin ardında sen vardın… Hırçınlığımın, öfkemin, kırgınlığımın ve hatta neşemin… Benim maskem SENDİN!
Saklama yeteneği yüksek olan güçlü biriyim ben. Hatta, gözlerimden yaşlar düştüğünde bile, içimden kendime sürekli yalan söyleyen biriyim. “Ben, iyiyim!”