2014’de lisenin ilk yılında edebiyat öğretmenim ödev olarak vermişti. Kitabın bir kaç sayfasını açtıktan sonra hiç okumak istemedim. Kapattım ve kitaplığıma koydum. Bu yıl elim bu kitaba gitti açtım okumaya başladım. O zaman saçma ve boş gelen sayfalar bana aşırı ilgi çekici geldi. Her sayfa bana Sarı Özek’te yaşıyormuş hissi verdi. Yedigey, Kazangap, Ukubala, Abutalip ve Zarife hepsinin yanındaymışım hepsi benim arkadaşımmış gibi hissettim. Bazılarına üzüldüm bazılara kızdım. Her olay benim için çok anlamlıydı. Kitap bitti, bütün karakterleri özleyecekmişim gibi hissediyorum. Keşke bu kadar geciktirmeseydim okumayı..
