Şiir
Korkuyorum Ruveyda sonlardan.
Ama en büyük korkum en sonlardan.
Bilirim sonlar başlangıç diye doladık dilimize. Ama korku işte umut gibi var edemiyor insanı. Yokluğa hapsoluyorum gri gecelerin koynunda .Uğuldayan köpek sesleri çarpıyor kulağıma
Ve yüreğimin derinden ürpertisi sarsıyor bedenimi .Korkmuyorum ne yalnızlıktan ne terk edilmekten .Ne ihanetten korkuyorum ne de uslanmaz menfaatçilerden
Benim korkum kendimle Ruveyda
Savaşım da kendimle barışım da
Nurullah Genç
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.