denize mi atmalıydı kendini
gökteki sarhoş bulut
yalnızlığa benzedi penceredeki yüzün
çoğu zaman karanlığımı
aydınlatamadı hiçbir güneş
ve hiçbir ayna gösteremedi
içimde çırpınan güvercini
şimdi her saatim sorgulanmakta
türküme karışan ayak sesleri
kızıl feryatlarla ürperen şafak
aşk bir ayrılış mıdır
kendi kendinden