Biraz mantıklı geldi
Son zamanlarda birçok kişiden "Bir ilişkiye hazır değilim" ve "Birinin seni sevmesini istiyorsan, önce kendini sevmelisin" söylemleri duyuyoruz. Bunlar doğru mudur? Gerçekten biri seni sevmeden önce sen kendini sevebilir misin?
Bunu düşünün. Bu nasıl doğru olabilir? Eğer bu doğru olsaydı bebekler dünyaya kendini seviyor ya da kendinden nefret ediyor olarak gelirlerdi. Ama öyle olmadığını biliyoruz. Aslında insanoğlu hayata kendisinin iyi ya da kötü olduğunu düşünerek başlamaz. Kendimizi sevmeyi öğrenmemizin ne deni bir başkasının bizi sevmiş olmasıdır. Kendimize değer vermeyi öğrenmemizin nedeni de bir başkasının bize değer vermiş olmasıdır. Özsaygımız ve kendimizi beğenmemiz de başkaları tarafından geliştirilir.
Eğer söylediklerime katılmıyorsanız, bunu kendinizde test edin. Genç olduğunuzu ve ailenizin size bir şekilde inanmadığını düşünün. Hala kendinize inanabilir miydiniz? Belki de inanırdınız. Ama nasıl? İnancınızı nereden ya da kimden aldınız? Ya da size inanmayan ve güvenmeyen eski bir sevgilinizi düşünün. Her şeye karşın kendinize inanıp güvenir miydiniz? Bu inancı ve güveni nereden aldınız? Bu durumların hepsinde de, kendinize inandığınızda, bu inancı sizin için önemli olan birinden almış olma şansı çok yüksektir. Kişiliğimiz böyle oluşur: Önceki etkileşim ve ilişkiler bugünkü kişiliğimize şekil verir.
Sayfa 40
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.