Evet, mezun oldum! İş bu roman Peyami Safa'nın son romanıdır. Benimse 10. Safa romanım. Getiriniz diplomamı! Buradan sonra inceleme denemeleri ile Peyami Safa yüksek lisansına başlıyorum. Tezim için bekleyiniz. :)
Sanırım Yalnızız'dan sonra ben bu romanı seçeceğim. Çünkü çok olgun bir yazar var karşımızda.
*Anlatıcı müdahaleleri gitmiş, misler gibi işini bilen bir yazar gelmiş.
*İnsan fikirlerine daha saygılı ve müsahamalı bir Peyami Safa var. Bizi de kendisiyle büyüttü. Sağ olsun.
*Karakterler artık kartonize değil, daha dolu dolu.
*Daha az ahkam kesiyor, meselenin özü kavranmış.
*Hala Anadolu'cu hala bizden hala biz.
*O kadar iyi tanıyor ki her tabaka ve karakterden insanı, şaşıp kalıyoruz doğrusu.
*İsmet Özel konuşuyor sandım bazı yerlerde. Türk olmak demiştik. Hayır, bedeni değil, RUHU TÜRK OLMAK. "Ne mutlu "Türk'üm." diyene." diyerek dolaştıran kitap.
"Vatanlarını yaşanmaz bulanlar vatanlarını yaşanmazlaştıranlardır." diyerek dolaşan kitap.
*Peyami Safa böyle sonlar yazmayı nereden öğrendi? Bu kadar iyi ruh tahlili yapmayı nereden biliyor?
*Çok sevdim.
İçinden bir alıntı ile bitireyim.
"Düşman şehre girmiş ne çıkar? Davranır, kovarız; fakat bir de fenalığın bin çeşidi ruhlarımızı işgal etmiş. Ahlakımız, faziletimiz işgal altında..."
Belki de artık fethedildik Sayın Peyami Safa. Sonumuz hayrola.