Hz. Davud -Allah'ın selâmı üzerine olsun- kürsü üzerine oturmuş.
Zebur okurken gözleri yerde sürünen kırmızı bir kurda ilişir ve içinden acaba Allah'ın bu kurdu yaratmaktan muradı ne ola ki" diye
düşünür. Bunun üzerine Allah'ın izni ile dile gelen kurt O'na şöyle der.
"Ey Allah’ın Resulü! Her gün. gündüzleri bin kere - Subhanellahi velhamdülillâhi ve Allahe illallahu vallâhu ekber (Allah'ı
noksanlıkların her türlüsünden tenzih ederim, hamd O'na mahsustur.
O'ndan başka ilâh yoktur. Allah en büyüktür)" demeyi. Allah bana
ilham etti. Geceleri ise yine bin kere - Allahumme salli alâ seyyidina
Muhammedinir.nebiyyil ümmiyyi ve alâ alihi ve sahbihi ve sellem
(Allah'ım! Okuma-yazmasız Peygamberin olan Muhammed'e. O'nun
soyundan gelenlere ve O'nun sahabilerine rahmet ve selâm ihsan eyle)
dememi ilham etti. Sen zikrederken neler söylüyorsan bana da bildir
de istifade edeyim."Bu sözleri işiten Hz. Davud (A.S.) kırmızı kurdu
küçümsediğine pişman olur. Allah'dan korkarak O'na tevbe eder ve
dergâhına sığınır.