"Bir kitap okudum, insana bütün bakışım değişti."
Kaç hayat tanırsın bir kitapta?
Kaç yolculuğa çıkarsın?
Ve kaçından sağ çıkabilirsin bu yolculukların?
Yaralar vardır, kabuk bağlar. Kurcalamadığın zaman kanamaz. Ama bir gün bir bakmışsın, deşilmiş yaran. Hiç olmadığı gibi, hiç olmayacak bir zaman.
"Sana hangi derdimle ağlayayım bilmem ki," diyordu 
İskender Pala 
Bülbülün Kırk Şarkısı'nda. Öyle bir kitap okudum ki şimdi, kimin hangi derdine ağlayayım, kime hak vereyim bilemedim. Gerçek hayatın bir yankısı gibiydi, kimin penceresinden baksam vardı bir haklılık payı, hangi eve konuk olsam düştüğü yeri yakıyordu ateş. Ortak olan tek bir şey vardı, en çok ailesinden yaralıydı insanlar, bir ömür geçmeyecek, bir kuşağa sirayet edecek bir yara varsa aile yarasıydı. Başka bir kitabında öyle güzel anlatıyordu ki yazar bu durumu: "Ayakkabı vurduğunda ayağının arkasında bir yara açılır, çorap giydiğinde o yara çoraba yapışır, çorabı çıkarttığında kabuk kopar ve tekrar kanar. İyileşmesi zaman alır. Ayakkabıyı çorapsız giyemezsin, çorapla giysen yine yapışır. Aile yaraları biraz böyledir. Yürümekten vazgeçemezsin ve attığın her adımda canını acıtmaya devam eder."
"Evde, yani 'aile içinde' de yalnızdım," 
Budala kitabında geçen bir 
Fyodor Dostoyevski cümlesi... Ama bu esere öyle yakışırdı ki...
İnsanlar yalnız.
Kalabalıklar içinde, aile içinde...
Yalnızca yalnız değil, birbirlerinin katili.
"Silahlar insanları öldürmez, insanlar insanları öldürür," der 
Ziya Selçuk, günden güne, eritip bitirerek, sindire sindire öldürürler.
Gönül Dağı diye bir dizi var, izleyenler bilir. Her kahraman kendi hikayesini kendi ağzından anlatır. Vay be dersin, ne hayatlar var! Kimse durduk yere kötü, taş kalpli, aksi olmaz. Vardır bir hikayesi. Teyzem var mesela. Küçükken hiç sevmezdim, çok katı bir kadındı. Büyüdükçe hak verdim, yedi çocuğu oluyor, hepsi art arda ölüyor, sekizinci çocuğu hayatta kalıyor ama dilsiz. Olsun, diyor. Dilsiz de olsa bir oğlum var. Ormanda traktöre tomruk yüklerlerken biri düşüyor üzerine, o da ölüyor öylece. Acılar çeşit çeşit, herkesin hikayesi kendi içinde. Herkesin sırrı kendi yüreğinin yükü... Bu kitap da öyle işte. Bir ailede kim varsa onun ağzından dinliyoruz. Kadın kocasının içini bilmiyor, oğlu annenin...
Hiç hayali karakterlere gerçekten yaşıyor muamelesini yaptığınız, gerçekten yaşattığınız oldu mu? Bir 
Martin Eden var mesela, ölsem unutmam. Şermin Yaşar da öylesine bağlanmış ki kendi oluşturduğu roman kahramanına, eserini ona ithaf etmiş.
"Ethem'e...
Ethem, bir hayali karakter. Ancak onu yazarken sıkıntısını, yalnızlığını, ek yordamını o kadar derinden hissettim ki, bu kitabı Ethem'e hitap ediyorum."
Taşımaktan yorulduğunuz sırlar var mı omuzlarınızda?
Kimin yok ki, değil mi?
Sahi, bir gün evlatlık olduğunuzu öğrenseniz ne yaparsınız?
Bir gün sizi sakat bırakanın babanız olduğunu duysanız?
Aynı yastığa baş koyduğunuz insanın aslında yıllardır başkasını seviyor olduğunu?
Annenizin sizi hiç sevmediğini?
"Gerçeklerin er ya da geç ortaya çıkmak gibi kötü bir huyu vardır."
Bazı gerçekleri öğrendiğinizde çok geç olur değil mi?
Bazen de henüz hiçbir şey için geç değildir.
"Hiçbir şey için geç değil, ne kocalığım için ne babalığım için ne de kendi hayatım için."
Birçoğumuz sırtımızda yüklerle geliyoruz dünyaya, kimimiz sevgi taşıyor, kimimiz nefreti, taşınması güç sırları... Ve er ya da geç bütün düğüm çözülüyor, çözüldüğü yerden kurtarabilen varsa ne mutlu, Ethem gibi mesela... ama öyle düğümler var ki çözülene kadar sağlam hiçbir şey bırakmıyor insanın hayatında, çürümüş oluyor geriye kalan her şey. Ve her insanda var biraz: "İnsan böyle bir şey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara." Sadece kimileri iyi gizliyor, biz de her şey güllük gülistanlık sanıyoruz.
İçime işleyen bir kitaptı. Yaktığı ateş ne zaman söner bilemiyorum. Kapağı kapattıktan sonra her insana daha farklı bakacağım aşikar. Zira hepsinin göremediğim tarafında tahayyül edemeyeceğim sırlar var. Ve şimdi 
Orhan Pamuk misali:
"Bir kitap okudum, insana bütün bakışım değişti."
··
10 plus 1
·8.9k views
Okurken hem keyif aldığım hem de farklı duyguları bir arada yaşadığım bir kitap oldu. Okuyan herkes bitirdiğinde farklı ama insani çıkarımlar yapacaktır.
Bir kitap anca bu kadar iyi anlatılabilir sanırım .İlk fırsatta okumayı düşündüğüm kitaplar arasına girdi bu harika incelemeniz sayesinde . Kaleminize sağlık hocam
Bu yorum görüntülenemiyor
Bir inceleme böylesine güzel yazıldıysa kitabının daha güzel olduğundan kuşkum yok. Çok duyduğum okunduğunu gördüğüm bir yazar olan Şermin Yaşar' la tanışma vakti gelmiş de geçiyor bunu fark ettim. Ağzınıza ve yüreğinize sağlık hocam🙃
Kitabı okumadım, ama incelemeden sonra mutlaka okuyacağım inşallah.
Şermin Yaşar'ın iki kitabını okudum. İkiside güldürürken düşündüren kitaplardı. Anladığım kadarıyla hocam bu tamamen dram.
Kitabı resmen yaşayarak okumuşsunuz. Ve çok etkilemiş sizi.
Ayrıca diğer kitaplarla bağ kurmanız da muhteşem olmuş.
Kaleminize yüreğinize sağlık hocam.
Aynı kitabı az önce bitirdim ve neredeyse mükemmel özetlemişsiniz. İncelemenizi okurken kitap tahlili yapıyor gibi hissettim 👏🏻
Şermin yaşar kitaplarındaki erkek karakterlerin gerçekçi olmadığını düşünüyorum nedense. Kadın hassatiyetiyle bakılmış olaylara. Bu bir kadın yazar için normal elbette ama bana duygu bu sebepten geçmiyor. Ethem annem beni sevmedi diye ağlayacak bir adam değil sanki, yada emin yıllarca bir kadınla sadece mektuplasacak bir adam mı? Bu gibi duygusalliklar bana daha kadınsı geliyor, toplumsal cinsiyet normlarimiza hiç uygun değil,hal böyle olunca bana aşırı romantik geliyor ve okura oynandığı hissi yaratıyor bende. Seveni çok tabi Şermin Yaşar'ın,okuyanı bol olsun. Detaylı incelemeniz için siz de sağolun, naçizane bir fikir belirtmek istedim.
Kitabı okurken içinde yaşamışsınız gibi anlattınız, ağzınıza yüreğinize sağlık, kitabı tavsiye üzerine okumaya başladım yeni, ön araştırma 1k da incelemelere bakayım dedim, sadece sizin incelemeniz bana yetti, okumak için çok heyecanlıyım 🤗
Teşekkür ediyorum, şimdiden keyifle... 😊
1 next answer
Bende hocam şimdi o kadar empati şefkatle yaklaşıyorum ki maalesef günümüz dilinde onun annesi öldü bu evlendi şu şöyle oldu halbuki ne hissettiğini hiç bilmiyoruz kitaplar bize o duyguların düşüncelerini en ince ayrıntısına kadar veriyor sonra biz de kitaptan çıktıktan sonra aynı insan olmuyoruz aklımdaydı kitap en kısa zamanda okumak nasip olur umarım.
Sonrada Şükrü Erbaş'ın dediği gibi "Birisine bir söz söyleyeceksin; sessizlik boğucu; şu uzun ayrılığa bir özür, bir sitem... kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun. İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme!" Ve en çok konuşan insandan en suskun insana terfi... İnceleme bile yaralarımı deşti, okusam ne olur acaba🥀
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.