Rahmetli annem küçükken beni giydirir, donatır; "Hadi evladım, Cuma namazına git. Ama hocayı iyi dinle, sonra gel bana anlat." derdi. Ben de; "Anneme anlatacağım." diye hocayı can kulağıyla dinlerdim. Eve geldiğim zaman da; "Hoca minbere çıktı, şöyle dedi, böyle dedi." dedikçe ikide birde bana "Aferin, mâşallah!" derdi; bir teşvik.
Şimdi düşünüyorum pedagojik bakımdan, insan yetiştirmek bakımından çok güzel bir metot. İnsan öğrenmek maksadıyla dinlerse hatırında kalıyor, o zaman kapıyor. Ama o maksatla dinlemezse o zaman hatırında kalmaz.
Sayfa 166
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.