artık kalabalıkta saklanmak yoktu; batan güneşin ışıkları yeşim bilekliklerinde parıldıyordu ve hürmet ve beklenti dolu gözler her adımında onu izliyordu. içindeki isteğin ve yıllardır duymadığı gücün onu yorduğunu hissetti. yabancılar haklıydı: kekonlular barbar bir ırktı. Lan bir barbarın yüreğine sahip değildi, ama şimdi ölüydü.