Halid Ziya Uşaklıgil’in okuduğum ilk kitabı. Çok fazla betimleme barındaran bir kitap. O yüzden okurken göz önünde bulundurun derim. Üzülerek 6* veriyorum… Kitap kendisini içine çekiyor, sürükleyici de üstelik; ama her kitaba sürükleyici olduğu için yüksek puan veremem bunun nedeni kitap sonlara doğru çok umutsuzluğa sürükledi beni, ağladım, daraldım. Evet başrol kahramızın (Ahmet Cemil) başından hayallerini Umutlarını boşa çıkaran olaylar gelişiyor haliyle… Özellikle kitabın sonlarına doğru baş karakterimizin kendiyle iç hesaplaşmasında “Niçin bu kadar hayal esiri olmuştu!” yorumu bende “Umut olmadan yaşamanın bir anlamı var mı?!” Sorusuna çıkardı. Umut var oldukça hayat anlam kazanıyor. “Hayallerinden asla vazgeçme” söylemleri belli bir yaşa gelmiş insanlar için içi boş bi cümleden başka bi anlam ifade etmez doğru ama bizler hep hayatta iyi şeyler olması içinde çabalamıyor muyuz? eğer ki hayallerimizden de vazgeçersek bu dünyanın bizler için yaşanılır yeri kalır mı? 
Mai ve Siyah
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.