Kemal Kartal: "Sensiz ve Sessiz Fikri Sancılı Gecelerim": Sensiz ve Sessiz Fikri Sancılı Gecelerim Geceler mi uzadı bu karanlık ne Buz tutuyor zihnim… Ağrılı, acılı, sancılı çırpınışlarım ne kadar kanasa da tuz basıyor aklım yarama... çığlıklarımı içime büküyorum...

Geceler mi uzadı bu karanlık ne Buz tutuyor zihnim… Ağrılı, acılı, sancılı çırpınışlarım ne kadar kanasa da tuz basıyor aklım yarama... çığlıklarımı içime büküyorum emanet bir gözyaşı ile içim kanıyor kaynar alevlerin altında can veriyorum... Ruhum kan kaybediyor Yazdıkça yanıyorum yine... Fikri sancılı gecelerim Öylesine hasret kokuyor ki şimdi Sensiz ve sessiz ... Acıya müptela Kelimeleri karanlığa bıraktım hissedilebildiğince Yolu sana çıkan ... uzun bir suküt ardından başlayıp bitmeler arasında kol gezen düşlerim hüzne bulanmış kalemim tutuşuyor ince yanına. Ve yine bildiğim lisanda hüznüm çıkıyor devrik harflerimin yakasında... yine aynı yerindeyim dizelerimin… Kimsesiz ve çaresiz… Yüreğimde yarsızlığımın yar'a izleri ... köşelerinde çakal sürüsü... Kanayan yanlarıma dokunmasınlar diye ağlar örüyorum kirpiklerimden... Üç harf uğruna tümcelerinde kanayan ben... Yar(ay)ı mı kazımalıyım ? Çek çıkar bu bilenmezden desem sen bile yar'ama merhem olmazsın. Payıma bir se(n)sizlik yazılmış. Ne kadar didinsem boş... Ve gün geceyi giyiniyor Yine kirpiklerimde firari uykular Ne yana baksam uçurum bir yalnızlık ömrüme biçilen Suskunluğum kaleme geldi vakitsiz sınırlar ötesi bir düşe koşuyor yazıyorum Harflerim konuşuyor kaybolup gidiyorum kendi dizelerimde Üç harflik bir kuşatmada kelimelerim kalem basıyorum aşkın sırrına Tüm söyleyeceklerim suskunluğuna bürünüyor başka birşey de gelmiyor elimden. Nehirler akarken pınarlarımdan gülümsemekten başka... Aşiyana bir yüz imgesiyle kayıyor gökyüzü İçtensizlik duyguların bağışladığı ruhlara gözlerim de ateş çukuru bir kızgınlık… Solumda sancıyan acının adıydı mutluluğumun yetimliği … Bir şeyin tek şey o'nun adına dualar kurarken ellerim, dilimi unutmuştum feryad’ın gölgesinde… sahte hayatın tek sahici yüzüydü o !.. Mutluluğumuzun yetimliği yara almasın diye kelimelerimle örttüm garipliğimi ve garipsedim bu yeni hayatı.... Ve tek gecelik aşklar uğruna hayatla savaşımda.. Ebû Cehil’in cehaletinde kalan ruhlarınızı alıp gidin! masumluğumuzu kanatmadan, azazilin koynuna… Adresini yitirmiş sokaklar gibiyim Iki kimlik ötede vurulur düşlerim.. .Al suretimi aşka çarp... nasıl olsa tarumar kıyametlerin mecazında sere serpe yokluğana uzanıp meçhule düşer adımlarım.... Parmaklarım ellerine dokunamamış olmaktan dargın kayıp giderken, yüreğimde müebbete hüküm giydi adın!!.. Kaç kez öldüm bir isyanı boğazımda kuruturken, kim bilir?.. Hüzün oluk oluk akarken damardan kaleme ,İçimde git git bitmez bir yol, aydınlığa kavuşmaz bir karanlık… Yıkık satırların çıkmaz sokağında sen olmadan ışığa kavuşma umuduma yeter mi... Çözülmesi zor bir bilmece gibiydi harflerim. Ayağı gözyaşlarına takılan gülmelerimi ıslaklığıyla yakarım. Bir söz varsa dilimin ucuna sıkışan, yutarım… Sen ki kalmalarımın en asi yüzü… Kilit vurma diline. Konuş !… Konuş ki sesini yazayım defterime... SUS'larından çıkan hengamede kayboluyorum!.. Çek kurtar beni bilinmezimden. Çek kurtar beni bilinmezimden. SY

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kemal Kartal