Müəllif əsərində bir autistlə PTSD’dən əziyyət çəkən birini qarşı-qarşıya qoyur. Niyəsə autist antoqonist, PTSD’li dostumuz isə protaqonist rolunda çıxış edir. Ümidvaram, bu sadəcə təsadüf nəticəsində belə olub.
Şahmat bəhanəsilə nasir travmatik yaşantıların insanda aça biləcəyi dərin yaraları böyük ustalıqla təsvir edir. Bu balaca hekayəsində Zweig nasional-sosializm kimi böyük bir mövzuya da toxunmağı bacarır və şahmatla uzaqdan yaxından əlaqəsi olmayan oxucuda da böyük maraq oyatmağı bacarır.
