Kitap, ne kadar rezil bir dünyada yaşadığımız gerçeğini acı bir şekilde yüzüme çarptı. Aktuğ açıkçası ilk başta bir halk kahramanı gibiydi. Huzurumuzu kaçıranlara yönelik bir başkaldırıydı. Zekiydi ve bu zekası insanüstü bir şekilde işlenmemişti. Yakalanmayan, her gün 500 kişi birden öldüren saçma sapan katil karakterlerden değildi. Kendince bir gerçekliği, amacı vardı. Kızını, tedavi parası bulamadığı için kaybetmişti. Onun için gururunu hiçe saymış gibi görünse de aslında yangının ilk kıvılcımıydı bu. Kızından sonra vicdanını kaybetti. Leyla, her zaman abisi Aktuğ'un yanındaydı. Onu, daha çok küçükken ayrıştırmaya çalışan toplumdan Aktuğ kurtarmış, ona destek olmuştu. Aktuğ'a göre hâlâ duyguları vardı onun. Acımasız bir katil değildi. Doğruyu yanlışı ayırt edebilecek kadar aklı başındaydı. Ama hayal kırıklığına uğradı o da. Aktuğ'un dönüştüğü canavarı görünce dayanamadı daha fazla. Kendine en doğrusunu yaptı. Zaten başka bir sonu da olamazdı bence bu kitabın. Aktuğ'un kendi adalet arayışı ne kadar doğruydu bilmem. İşler iyice kontrolden çıkıp elindeki kan masumlara sıçrayıncaya kadar bir şekilde idare edebiliyordu. Ama psikolojisi günden güne kötüye gitti. Gerçekleri kabul etmek istemedi. Kızı ölmeden önce de pek sağlıklı değildi belki de. Nedense Aktuğ hiçbir zaman psikolojisi yerinde biri gibi gelmedi bana. Karakterin ruh hâli oldukça gerçekçi işlenmişti. İçimde bir burukluk bıraktı. Eğer Aktuğ sadece intikam alacaklarını temizleyip sonra dursaydı ve Leyla'nın istediği gibi yurt dışına çıksalardı ne olurdu merak ediyorum aslında. Güç sarhoşluğu ve egosu, onu nefret ettiği insanlarla ortak noktası haline getirmeseydi ne olurdu? Ya da Leyla moleküler biyoloji üzerine çalışmaya devam edip dünya için yararlı işler yapsaydı? Aktuğ başarılı bir avukat olup liyakat duygusuna sahip genç nesiller yetiştirseydi? Üç beş kişiyi öldürünce hiçbir şey düzene girmedi çünkü. Uzun vadede bir sonuç alamadılar. Halk, hâlâ aynı halktı. Onlar sadece kişisel bir davayı toplumsallaştırmaya çalıştılar ve kısa vadede kısmi bir başarı elde ettiler bence. İnsanların beddualarını gerçekleştiren ve içlerindeki ateşe su serpen iki kişiydi onlar. Son zamanlarda okuduğum en iyilerindendi.

CN-Ahmet Faruk Kirazlı · 04 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Serin Martılar