Yaşarken kaybediyorsun
Hergün ömrünün bir kısmını
Teker teker güvendiğin dostlarını
Anılarını, hatıralarını, aşkını kaybediyorsun
Ama hiç bir zaman demiyorsun
Fani dünyanın
Gariban Ademoğlu olduğunu
Kibirleniyorsun, büyüdüğünü sanıyorsun
Sen büyürken
Senden gidenleri farkına varmıyorsun
Mezara girdiğinde paranda, ünvanında bir önemi kalmıyor anlıyorsun
Ancak o saatten sonra birşeyin önemi kalmıyor