i.v.d
@sairane07
ayrılacağımızı anladığımda öyle sıkı sarıldım ki, dua ettim kollarımın arasında ölürsün inşallah diye '''''''''''
yüksek kaldırım mühendisi
leyli mektebi
ANTALYA
en soğuk şehirlerden biri işte, 1982
10 reader point
Joined on January 2024
Şu anda okuduğu kitaplar
Yüksek duvarları olan
Etrafı çelik ve jiletli tellerin sarılı olduğu
Özgürlüğünün sadece bir kişi tarafından verile bildiği
Bir yerdeyim
Tek lüksüm
Bahçeden gökyüzünü izlemek
Bir bardak çay ve yanında en ucuzundan bir sigara
Çıkan duman üzerinde kurduğum mutluluklarım var
Nazım'ın, Vera'ya yazdığı şiirlerin tam ortasındayım
Ne Nazım olabiliyorum
Nede bir Vera var etrafımda
İçerisinde özgürlüğü alınmış şiirlerim var sadece
Celladına aşık olan bir çok kişi gördüm
Hatta birileri benim cellat olduğum filmde başroldü
Çok ızdırap çektirdim, çok acı verdim
İlk zamanlar kan, ser'de çok hızlıydı
Ne umutlarını gördüm
Ne de hayallerini
Gülümsemesini önemsemedim
Göz yaşları ise beni etkilemedi
Uzun zaman sonra konuştuk
Olayı çok güzel özetlemişti
17 yaşında asılan Erdal'ın çocukluğu gibiydim
Ben misketlerimle oynarken, sen ayağım altında ki tabureye vurdun
Can verirken, dudaklarımdan dökülen sözler bile
Seni etkilemedi
Sen çocukluk hayallerimi katlettin
Ben ise pişman olmadan ömrümü sana verdim
Eskiden herhangi bir romanı okurken çok fazla empati yapamıyor yada verdiği hissi tam almıyordum. Yaş ilerledi ve bir çok acıyı gördüm, gülümsemeyi unuttuğum çok zaman oldu. Şimdi aynı kitapları okurken gözlerim doluyor. Eskilerin sözleri ne kadar doğruymuş meğer diyorum içimden, eşekten düşenin halini, eşekten düşen anlar gibi. Bir çocuğun hayallerini okurken, kendi hayallerim geliyor gözümün önüne. Daha öncesinde anlamsız bulduğum kelimelerin, bedenimi jilet gibi kestiğini görüyorum. Üstat dediğim kişilerin kitaplarını yeniden okumaya başladım. Orta yaş kulvarında, yapılması gerekenler listesine bir madde daha, anlamsız bulduğun her şeyi tekrar oku. Belki anlamsız olan senin anlamaya yeteneğindir diyorum......
Reader Follow Recommendations
aşkı cinayet
Bir şizofrenin sevdiği gibi seviyorum seni
Bir çok farklı tarafım ve kişiliğim ile
Bir kişiliğimde Eşsiz varlık
Bir kişiliğimde mağdursun
Yazıp sildiklerim geliyor gözümün önüne
Küfür ederek intikam yeminleri
Yada Mecnun'un aşk nameleri
Ortası yok aslında duygularımın
Bir yanım cehennem ateşi
Diğer yanım anne kucağı
Sen ikisine de sığmıyorsun
Sığdıracak bir sığınak bulamadım içimde
İmkansızlık diye kaydettim defterime seni
Ulaşsam mutlu değilim
Uzakta olmana ise kalbim izin vermiyor
Ya selan okunmalı içimde yada çiçekler serilmeli önüne
İnsan babasını kaybettiğinde tüm kemikleri kırılıyor gibi hissediyor ilk başta, zaman geçtikçe oluşan boşluk içerisine çekiyor, kimsesizliği anlıyorsun, hatta birebir yaşıyorsun. Sonra dağ gibi ana geliyor karşına, öyle bir güç ki, babanın eksikliğini tamamlıyor ve kocaman sevgisi ile seni sarıyor. Yaraların zamanlar kapanırken, anneyi de kaybediyorsun. Bu sefer içerisine düştüğün boşlukta kayboluyorsun. Annenin yeri dolmuyor çünkü, sesini özlüyorsun, öpüşünü, koklamasını özlüyorsun. Evine gittiğinde seni sabırsızlıkla beklediği pencerenin boşluğu intihara sürüklüyor seni. Söyledikleri geliyor aklına, kavgaların, gülüşmelerin vede anıların..... Hepsi birer bıçak darbesi oluyor bedeninde, yürüdükçe, nefes aldıkça derinleşiyor acısı. Öyle kapanacak bir şey değil, mezarda bile kanlı oluyor kefenin. Anne bir dağ, bir kuvvet veya ekmek kokusu. Anne yokluğun içerisinde varlık demek. Anne soğan ekmek yedirirken sana baklavayı anlatarak tattıran kişi. Ayıbını örten ve ne yaparsan yap arkanda duran yüce varlık. Seni seviyorum annem............:(
Artık yüklerimin çoğundan kurtuldum
vicdan azaplarımdan
göz yaşlarımdan
Ve de kötü anılarımdan
Geçenlerde çok isteyip konuşamadığım kişiyle konuştum
O bana kazandıklarından
Ben ona kayıplarımdan bahsettim
Ortak paydada buluşup, tüm cümleleri tükettik
Artık elde var sıfır
Ne verdiklerim geri geldi
Nede aldıklarımın harcaması yerini buldu
Seni seviyorum sözcüğünü bir çok kez kullandım
Bu sefer tensel anlamda değildi mesela
Affet beni, istemezdim böyle olmasını
Gibi bir çok anlamda söyledim
Yaşarken kaybediyorsun
Hergün ömrünün bir kısmını
Teker teker güvendiğin dostlarını
Anılarını, hatıralarını, aşkını kaybediyorsun
Ama hiç bir zaman demiyorsun
Fani dünyanın
Gariban Ademoğlu olduğunu
Kibirleniyorsun, büyüdüğünü sanıyorsun
Sen büyürken
Senden gidenleri farkına varmıyorsun
Mezara girdiğinde paranda, ünvanında bir önemi kalmıyor anlıyorsun
Ancak o saatten sonra birşeyin önemi kalmıyor