Pedal Çeviren Kadınlar, Türkiye’de yaşayan bir Rum ailenin hikayesi ekseninde, 1930’lardan 1970’lere İstanbullu Rumlar’ı, onların kültür ve yaşantılarını anlatıyor. Çok farklı inanç ve etnik kökenden insanla beraber, çok kültürlü bir ortamda doğup büyümüş ve böyle zenginliklerden de daha çok kültürle tanışmaktan da hep müthiş zevk alan biri olarak, romanın konusu beni can evimden vurmuştu ama kurgunun işlenişiyle biraz konuya yazık edildiğini düşünüyorum açıkçası. 1975 yılında, İstanbullu Rum bir ailenin çocuklarından birinin doğup büyüdüğü topraklara zorunlu vedasıyla açılıyor roman, ki gayet güzel bir açılış bu bence. Bu zorunlu göç için hazırlık sırasında kız kardeşinin günlüğünü bulan karakter onu okumaya başlıyor ve biz de o günlükle ailenin üç kızının hikayesine dahil oluyoruz. Kitap, Türkiye’nin 1950’ler-1960’lardaki siyasi atmosferini solutmakta başarılı. Özellikle Rum cemaatinin yaşantısını derinden etkileyen nüfus mübadeleleri, Kıbrıs Sorunu ve 6-7 Eylül olaylarının insanların hayatını nasıl etkilediği güzel işlenmiş. Siyasetin soğukkanlı işleyişiyle sıradan insanları çarklarının arasında öğüttüğü hikayelerden biri var burada; bir yanda tarihi bir süreç öte yanda bir devrin kapanması ve yerinden yurdundan edilen insanlar çok acı, kim nereye ait, aidiyet dediğimiz şey aslında ne sorgulaması da bir o kadar içinden çıkılmaz. Gelgelelim, bu meseleler keşke daha farklı anlatılsaydı, diye düşündüm hep okurken. Bir defa, kurgu çok dağınık ve bu, okurken ilgimi kitapta yoğunlaştırmakta çok zorlanmama sebep oldu. İkincisi, karakterler yeterince derinleştirilmemiş; her biri neler yapmıştı hatırlıyorsunuz ama içselleştiremediğinizi fark ettiğinizde aslında o karakteri tanımadığınızı ve o kopukluk hissinin bundan kaynaklandığını anlıyorsunuz. Bence bunun sebeplerinden biri de yazarın kurguyu neredeyse sadece kız kardeşlerin ilişkileri üzerine inşa etmeye çalışması. Elbette bir topluluğun evliliğe, evlilik ritüellerine, kadın-erkek ilişkilerine bakışı ve ahlak anlayışı o kültürü anlamak için önemli ve fakat tek başına çok yetersiz. Bir dönemin Türkiye’sini, İstanbul’unu, İmroz’unu -bugünkü adıyla Gökçeada- solumak, yitip giden bir kültürün izlerini sürmek hoştu. Keşke bunlar daha güçlü bir kurguyla işlenseydi, Pedal Çeviren Kadınlar şahane bir roman olabilirdi o zaman.

Pedal Çeviren KadınlarRea Stathopulu · Metis Yayıncılık · 200685 okunma

·

1.100 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İpek Dadakçı