Geçmesin geri gelen o mektubun yarası...
Geçmesin geri gelen o mektubun yarası,
Selim Pusat sorgusu,bir mektebin sırası,
Yurt olmaya yetmesin iki kutbun arası,
Atam’a süngülerim, kılıçlarım yar olsun,
“Vaktiyle bir Atsız varmış”, var olsun!
Hüseyin Nihal Atsız'ı çok sever, sayarım. Bu kitabını okumayı sürekli ertelemiştim. Sanırım hep doğru zamanı beklemişim bilmeden. Kitap bitince inceleme
·
3 artı 1'leme
·505 görüntüleme
Hüseyin Nihal Atsız atandığı okulda meslektaşı bir kadın dikkatini çeker, yeşil gözleri vardır. Hüseyin Nihal o zamana kadar hiç bir kadına ilgi duymamışken gün geçtikçe bu kadına kendini kaptırır ve en sonunda kendiyle mücadeleler sonucunda açılmaya karar verir. Bir şiir yazar ve sevdiği kadının dolabına koyar. Sevdiği kadın ise zarfı bulduğunda Nihal Atsız'dan olduğunu anlayarak, zarfı açmadan, mektupta ne olduğunu merak etmeden, olduğu gibi Nihal Atsız'a geri verir. Atsız sonraları çıkardığı şiir kitabında bu şiire "GERİ GELEN MEKTUP" ismini koyarak yayınlar. O yeşil gözlü kadın ise Hüseyin Nihal ile mezara kadar bir sır olarak gider.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.