Stefan Zweig ‘ın ilk okuduğum kitabı. Kitap yazarın şimdiye kadar olan psikoanaliz birikimlerinin bir ürünü olmuş. Kitabı okumadan önce filmini izlemiştim. Bu yüzden çok heyecanlı okuyamadım ve kitaba olan beğenimi düşük tuttum. Belki daha çok sevebilirdim.
Kitabın olayları anlatış biçimi ve sürükleyiciliği gayet güzel. Yani elinizden bırakmadan hemen bitirebilirsiniz ki zaten kısa. Yazarın anlatışı da son derece kuvvetli. Demek istediğim şu: Uzun süre boyunca hiçbir şey (tam anlamıyla hiçbir şey) olmayan odaya tıkılmış ve her gün aynı yerde uyanan ve aynı şeyleri gören adamın hissettiklerini nasıl anlayabiliriz; bunu düşünen yazar durumu çevreyi aynı ögeleriyle farklı betimleyerek hissettiriyor. Gerçekten bir insana yapılabilecek en büyük işkencelerden birinin neyle sonuçlanacağını gösteriyor hikaye. Ne kadar fiziksel zararlardan korksak da mental zararın çok daha farklı ve her şeyin önüne geçebilme olasılığını gösteriyor.
Kitapta tek kurtuluşu olarak gördüğü Satranç oyununun bu denli durumdaki bir insana ne şekilde tesir edebileceğini gösteriyor. Yazarın çoğu saptaması başarılı ve sizin için abartı durmuyor. Yani adamın mental hastalık evresine geldiğini düşünürsek yapacağı çoğu hareketi, harekete şaşkınlıkla birlikte delirmeye yakın bir adam bunu yaptığı için şaşırmamakla olağan kabul ediyorsunuz.
Eleştiri yöneltecek olursam eğer. Adamın kitaba sahip olmadığı dönemde yine din açısından bir arayışa gitmesini bekledim. Yani benim aklıma ilk gelen şeylerden biri ruhsal, metafiziksel olan şeylerden medet ummasıydı. Onun dışında adamın bu rahatsızlık atağının tutmasını daha farklı ve erken de bekledim. Ama tabi bu benim zevk anlayışıma bağlı olduğundan dolayı kitabı kötü yapmıyor.
Gayet güzel bir kitap. Beğenildi. Önerilir.
SatrançStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020237,1bin okunma
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
