Aşırı sevgi gösterilerek yürütülen bir eğitim de, hiçbir sevginin bulunmadığı bir eğitim kadar zararlıdır.
Şımartılan bir çocuk da, sevilmeyen, nefret edilen bir çocuk gibi büyük güçlüklerle karşılaşacaktır. Çocuğu şımartma nerede bir kural haline getirilmişse, orada hiçbir sınır tanımayan bir sevilme isteği ortaya çıkmaktadır; bunun sonucu olarak, şımartılan bir çocuk bir iki kişiye bağlanmakta ve onlardan ayrılmak istememektedir. Çeşitli hatalı deneyler sonucunda sevgiye gitgide o derece değer verilmeye başlanmaktadır ki, çocuk kendi sevgisinin, çevresindeki büyüklere ister istemez birtakım sorumluluklar yüklediği gibi bir sonuca varmaktadır. Bu kolayca gerçekleşebilen bir şeydir; çocuk, ana babasına şöyle der gibidir: "Sizi sevdiğim için şunu ya da bunu yapmak zorundasınız." Aile çevresi içerisinde sık sık karşımıza çıkan sosyal dogma tipi budur.